Ik heb in al die jaren dat ik bezig ben met bewustere keuzes maken niet al teveel gedeeld over het proces waar ik in zat. Indertijd hing er over ‘consuminderen’ nog een beetje een geitenwollensokken-imago en niemand uit mijn omgeving leek er voor te porren.
Pindakaas. Blokzeep. Havermelk. Wasmiddel. Limonadesiroop. Mozzarella. Tandpasta. Cruesli. Brood. Kombucha. Ruitenwisservloeistof. Handcrème. Kaarsen. Seitan. Zomerjurkjes. Haarspray.
Het gezin waar ik in ben opgegroeid was niet gewend aan veel geld. We aten geen hagelslag, maar ‘cacaofantasie’ en vleeswaren op brood waren te duur. Mijn oma had twee moestuinen en iedere keer als we naar Zeeland waren geweest kregen we een keur aan verse en aan plastic botervlootjes ingevroren groente mee. En daarmee werden altijd dezelfde maaltijden gemaakt.
Ik zal het maar bekennen: ik ben een losse theeleut. Ja, dat betekent dat ik thee zet van losse theeblaadjes en niet van reststuifsel zakjes. Maar daarmee bedoel ik in eerste instantie iets anders.
