Dit sprookje heet: ome Ali en de kleine ondernemer.
Er was eens een ruiter en die mevrouw wou eigenlijk maar één ding: geld. Graag groot en graag veel en graag snel en graag achter elkaar door. Mevrouw (we zullen haar Amazone noemen) bedacht een plannetje om dat voor elkaar te krijgen. Ze verzamelde alle spullen uit de hele wereld…
Als ik er bij stil sta, kan ik er lyrisch over worden. Naast duckttape, spinners en de deductie dat de ziel 40 gram weegt, is de rotonde wat mij betreft één van de mooiste uitvindingen. Simpel en elegant, door de curve van de weg wordt je automatisch geleid naar de snelheid die je nodig hebt om op een G-force minnende manier de bocht om te gaan en een rotonde verwerkt veel meer verkeer dan een regulier kruispunt zonder dat je elkaar in de weg zit.
Onze pleegkinderen zijn samen met de man de serie ‘The Good Place’ aan het kijken. Het gaat (kort gezegd) over een aantal mensen die in het hiernamaals terecht komen, waar niet alles is wat het lijkt. Dat ontrafelt zich in de loop van de afleveringen beetje bij beetje, maar ik haalde er alvast een interessant dingetje uit.
Scotch Magic Tape is mijn lievelings. En nee, dit is geen affliated post. Dit blogje gaat over de laag ónder het plakband. Lees maar mee of het herkenbaar is.
Wij beschikken in dit huis over zoon en een dochter. (Plus nog een zwik pleegkinderen, maar daar gaat dit blogje niet over.) De zoon is al bijna twee jaar het huis uit en dit studiejaar is ook de dochter op kamers gegaan. En ze neemt een aantal duurzame waarden mee.
