Stokbrood met Kruidenboter

Zo’n positieve start breek ik niet meteen af met ‘maar’, dus dat zeg ik niet. Nochtans (haha, dat is gewoon een chique woord voor ‘maar’) loop ik in de opvoeding wel eens tegen dingen aan. Als inkoophoofd van Huize SIStainable hebben de dames het namelijk nogal met mijn te stellen.

In de loop van de jaren zijn we nogal opgeschoven of zelfs geswitcht als het gaat om bijvoorbeeld tandpasta, shampoo, snacks, frisdrank, energiegebruik, draaien van de was, vervoersmiddelen, kleding en dergelijke. En hoewel ze in het begin automatisch meededen, hebben ze inmiddels zo hun eigen ideeën over het milieu en de stappen die ze daar al dan niet voor wensen te zetten.

Zo hebben ze de leeftijd om hun eigen kleding bij elkaar te scharrelen. Allebei de meiden hebben een bijbaan en gebruiken de inkomsten daarvan vrijelijk om idioot veel ovenstokbrood met knoflookboter te kopen. Of kleding van één of ander skeer merk dat uit een werelddeel komt waar ze het qwerty-toetsenbord niet gebruiken en waarvan de helft bij het uitpakken al uit elkaar valt. Of een overdaad aan make-up waarmee ze hun zo al prachtige gezichten proberen te accentueren.

Het is al even geleden dat ik jong was en (met uitzondering van de overzeese kleding) herken ik de meeste aankopen wel. Bij mij was het de Cheese Onion Chips van Lays, die werd toen ik op het Voortgezet zat geïntroduceerd. En Blistex, die petroleum lippenzalf, daar had ik ook een zwak voor.

Het kost me moeite om niet al hoofdschuddend toe te kijken als er pakketje een voor één van hen binnenkomt. Zoveel plastic er omheen, waarschijnlijk is de inhoud niet gemaakt onder ideale werkomstandigheden en heeft het sowieso een grote voetafdruk gezien de afstand die het af moest leggen.

Maar ja. Ze moeten de ruimte hebben om hun eigen keuzes te maken. Dus ik doe mijn best om het een beetje los te laten en probeer bij tijd en wijle wat intelligents te zeggen over duurzaamheid.

Of ik moet ze deze blogs eens laten lezen. Al is het waarschijnlijk ook tantoe gênant als je iets over jezelf terugleest als onderwerp van een blog.

Hoe doen jullie dat met opgroeiende tieners?