Splurge

We waren dus op vakantie. De hoogbejaarde postzegelcaravan hadden we –bij gebrek aan trekhaakauto- achter een gehuurd busje gehangen, spøl en pleegkids ingeladen en alles in omgekeerde volgorde uitgeladen op de plek van bestemming. We zaten echt prachtig in een groen en heuvelachtig gebied. Ik haal ’s morgens mijn hart op door in de stilte te wandelen voordat iedereen op is. (Dat laatste is ook niet zo moeilijk, want nu de meiden in hun tienerleeftijd zijn zit uitslapen in hun standaard gewoontes. Man is altijd een nachtbraker en daarmee geen ochtendmens geweest.) Als ik terug ben zet ik pruttelkoffie en ga ik in de eerste ochtendstralen met verse koffie zitten niksen.

Toen we van huis vertrokken was het nogal zomers weer. Positief als ik ben ingesteld, had ik dus voor de kinderen een lijstje met slechts twee lange broeken opgesteld (en natuurlijk wat ander inpakspul), maar dacht ik zelf dat ik het als minimalist met één trui en één lange broek wel kon redden. Prompt werd het regenachtig en net te koud voor de gehoopte blote benen. Zeker als je ’s morgens door de regen- of ochtenddauwbossen rond gaat struinen.

Toen mijn spijkerbroek rechtop naast mijn bed bleef staan, moest ik toch een oplossing gaan verzinnen. En zie hier het nadeel van minimalisme: ik ben juist zo blij met mijn kleine, gebalanceerde kledingkast. Ik bezit denk ik 60 kledingstukken, waarvan ik er op dat moment 32 in mijn zomer-kledingcapsule had zitten (en slechts 14 mee op vakantie).

Tijdens het rondje boodschappen zag ik dat er een kledingwinkel een uitverkoop had. Op internet zag ik dat ze bovenin de middenmoot scoorden qua werkomstandigheden en duurzaamheid en ik besloot dat dat voor nu wel goed genoeg was. Kortom: ik die winkel in, meteen voor de man (die eens per vier jaar oude kleding vervangt) en de immer groeiende pubers wat meegenomen en drie tassen rijker en een voor mijn doen aanzienlijk bedrag armer liep ik de winkel weer uit. Ziehier de ‘splurge’.

Nu weet ik dat ik ook had kunnen kijken bij kringloopwinkels. Of gewoon drie weken kou had kunnen leiden. En het feit dat ik dat zo opschrijf, geeft al aan hoeveel druk er eigenlijk ligt in de minimalisme-community. Er zijn altijd andere oplossingen te vinden en sowieso zijn er mensen die het ‘beter doen’.

Mijn grootste ‘uitspatting’ was dan ook niet de aankopen die ik deed, maar de vrijheid die ik nam om in mijn omstandigheden een keuze te maken die op dat moment bij mij paste.