Receptloos
Mijn oma was namelijk een echte Zeeuwse. Ze werd geboren vlak na het einde van de Eerste Wereldoorlog in een gezin waar al tien kinderen voor haar waren. Tijdens de Watersnoodramp raakte ze, naast familie en vrienden, ook haar huis en bezittingen kwijt. Haar man werd ziek en na een vrij lang ziekbed overleed hij toen mijn moeder (de jongste van vier kinderen) tiener was. Ik heb hem nooit gekend. Alles bij elkaar maakte, dat ze geen druppel verloren liet gaan en zorgde ze dat ze voldoende had om uit te delen.
Mijn moeder kookte volgens mij alleen maar omdat het moest. Iedere dag een warme maaltijd op tafel zetten, precies op het moment dat alle kleine kinderen aan het jengelen gaan, is dan ook geen sinecure. Omdat ze (voor mijn gevoel) altijd zwanger was, aten we vaak zoutarm of zoutloos. En veel kruiden die een maaltijd fijn kunnen upgraden, waren nog niet voorhanden of lagen gewoon niet in haar blikveld. Ik herinner me snijbonen die zulke vlijmscherpe randen hadden dat mijn slokdarm er waarschijnlijk innerlijke littekens aan over heeft gehouden. En het moest altijd op, hoe doorgekookt of smakeloos of hard het prakje ook was.
Toen ik op mezelf ging nam ik me voor om koken leuk te vinden. Vooral omdat ik me er bewust van was hoeveel moeite het me zou kosten om tegen heug en meug ie.de.re avond iets op tafel te moeten kwakken. Voor de jonge lezers: dit speelt zich allemaal af in de pré-internet periode. Dus ik ging recepten verzamelen die op kaartjes te vinden waren in de supermarkt, schreef recepten over van kookboeken uit de bibliotheek en legde zo een trits aan nieuwe kookwerelden bloot.
Ik kook nog steeds met plezier. Sterker nog, ik heb er mijn werk van gemaakt. Nieuwe technieken, bredere smaken, werken met kruiden, spelen met verschillen tussen koud&warm, zacht&knapperig – ik blijf het geweldig vinden. Koken via recepten doe ik wel steeds minder. Inmiddels begrijp ik hoe een recept wordt opgebouwd en kan ik daarmee spelen. Een leuk boek dat helpt begrijpen hoe zoiets te ontrafelen is het boek ‘Receptloos’ van Marlies Kooiman (nonspon).
Toegegeven, dit stukje zou over het boek Receptloos gaan. Toch is de plek waar je start ook belangrijk. Wat je van huis uit gewend bent, is bepalend voor je blik op voeding en de manier waarop je gewoon bent om je maaltijden te bereiden.
Misschien is het wel leuk om dat eens bij jezelf uit te zoeken?
Of kies voor
Deel dit bericht op:
So there goes that bubble
Huize SIStainable reduceert al jaren het huishoudelijk afval. Huize SIStainable eet voornamelijk plantaardig. Huize SIStainable gaat niet ver op vakantie, gebruikt slechts een kleine auto en deelt het huis met meerdere mensen van buitenaf. Daarom is mevrouw MISStainable tamelijk tevreden met de behaalde resultaten.
Cursor
Zoals alles in het leven heeft ook mijn schrijverij een ritme. In de herfst ben ik helemaal in balans, in de winter ben ik aan het contempleren. En als de dagen beginnen te lengen beginnen de onderwerpen, woorden, beelden op te borrelen en schrijf ik me het ongans.
