Monica

Als je nog nooit van ze hebt gehoord, dan leef je redelijk onder een steen: de hitserie Friends. Een stel vrienden die in New York hun weg in het volwassen leven zoeken. Daar komt het zo’n beetje op neer.

Hoewel het een vrij hechte vriendengroep is, is de verbindende factor toch wel Monica. Ze is zus van, schoolvriendin van, vriendin van, buurvrouw van en uiteindelijk ook vrouw van. (Lekker omschrijving bro, overweeg eens om voor IMDB te gaan schrijven. Vast een aanwinst.)

Monica is een ietwat OCD-achtig type, onder andere herkenbaar aan het nummeren van haar koffiemokken. Ook typisch Monica: het specifieke dichtklikken van de markers, het in een puntje vouwen van het uiteinde van het toiletpapier en het stofzuigen van haar stofzuiger met een kruimeldief. “If only they made a smaller one so that I could clean this one!”

Maar zelfs haar op sommige vlakken overgeorganiseerde karakter is niet van zonden vrij. Er is een aflevering in de sitcom waarin blijkt dat ze een kast heeft die tot de nok vol zit met random zooi. Ze schaamt zich er rot voor als de anderen daarachter komen. Ikzelf vond het vrij geruststellend dat zelfs een Monica een plek nodig heeft om haar restanten (vaak de tastbare kant van uitgestelde beslissingen) op te bergen.

Iedereen herkent wel het rommellaatje. Of de fruitschaal waar de laatste bruin geworden banaan inmiddels bedolven is onder een mengelmoes van schoolwerkjes, kassabonnen, sleutels van verdwenen fietsen en lege batterijen. En vaak zie je die plekken niet eens meer.

In een andere blogpost hoop ik wat intelligente gedachten te delen over het aanpakken van die hotspots in je huis. Maar ik de tussentijd wil ik je ook meegeven dat zélfs Monica haar rommelkast nodig had. En zolang die deur dicht blijft, hoeft niemand dat even te weten. 😉