Ome Ali

…en riep keihard dat iedereen die het beste bij haar kon komen kopen. Zij riep het op het plein, zij riep het op het internet en iedereen dacht: “Nou zeg, dat is handig! Alles onder de klik van één knop!”

En de mensen besteden hun vrijgekomen tijd aan verder scrollen.

Er was eens een man en die mijnheer wou eigenlijk net als Amazone maar één ding: geld. Graag groot en graag veel en graag snel en graag achter elkaar door. Mijnheer (we zullen hem Bolle noemen) kopieerde het plannetje om dat voor elkaar te krijgen. Hij verzamelde ook alle spullen uit de hele wereld en riep keihard dat iedereen die het beste bij hem kon komen kopen. Hij riep het op het plein, hij riep het op het internet en iedereen dacht: “Nou zeg, dat is handig! Alles onder de klik van één knop en het is zo thuis!”

En de mensen besteden hun vrijgekomen tijd aan verder scrollen.

Er was eens een oom en die man wou eigenlijk maar één ding: geld. Graag groot en graag veel, nog meer dan Amazone en Bolle bij elkaar en graag snel en graag achter elkaar door. Oom (we zullen hem Ali noemen) kopieerde hun plannetje om dat voor elkaar te krijgen én hij liet de spullen maken door mensen die hij niet zoveel hoefde te betalen. Hij verzamelde alle spullen uit de hele wereld en riep keihard dat iedereen die het beste bij hem kon komen kopen. Hij riep het op het plein, hij riep het op het internet en iedereen dacht: “Nou zeg, dat is handig! Alles onder de klik van één knop en het is bijna gratis!”

En de mensen besteden hun vrijgekomen tijd aan verder scrollen.

Er was eens iemand die heel graag mooie dingen maakte. Dingen die de wereld beter maken, dingen waar mensen blij van werden. Dingen die lekker geurden of kleurden of proeven of voelen. Ondernemer (zo zullen we hen noemen) riep niet zo hard. Tenminste, niet zo hard als ome Ali, of mijnheer Bolle of mevrouw Amazone. Maar zijn hart riep wel. En de mensen die dat zagen, dachten: “Kijk nou, dat is mooi! Hier wil ik graag van genieten.”

En de mensen genoten.