Bentobox

Zoals in iedere school hebben alle leerlingen hun eigen achtergrond. Kinderen leren eten aan de hand van wat ouders gewend zijn om te eten. Dat betekent dat er zeer avontuurlijke kids op school zitten, die niet gek zullen opkijken van blauwaderkaas en garnalen. Maar ook dat er kinderen zijn die geen fan zijn van korstjes aan hun brood, en zich beperken tot witbrood en chocopasta.

De kunst voor mij is om een balans te zoeken tussen die groepen. Het uitgangspunt is daarom dat er voldoende herkenbare dingen op de lunchtafel komen en dat er daarnaast ook een aantal nieuw uit te proberen opties zijn. Voor die ‘enge’ nieuwe dingen is presentatie echt key.

Daarom moest ik laatst weer denken aan de goeie ouwe tijd waarin ik de (pleeg)kids nog blij maakte met een broodtrommel met verrassingen. Niet de hysterische bentobox met beertjes van rijst en ogen van rozijnen en zo, maar wel een eclectische verzameling van diverse schijf van vijf-groepen.

Toen ik daarover aan het vertellen was tijdens de maaltijd, bekende één van de pleegs dat ze de inhoud van haar bentobox altijd ruilde met de boterham-met-pasta kinderen. Er zijn dus kinderen in de Drechtsteden die gedeeltelijk groot geworden zijn op mijn zorgvuldig samengestelde broodtrommel.

(Én het betekent dat onze pleeg zeker 10 centimeter groter had kunnen zijn als ze die vezels maar gewoon geconsumeerd had. Maar misschien is dat wel een goed ding, want ze is me allang voorbij in lengte.)

Al met al doet presentatie van eten echt wel wat. Dat is maar wat ik wou zeggen. En daarnaast ook voorlopig maar geen blauwaderkaas voor de basisschoolkinderen alhier.

Hoe doe jij dat?