Zussen

Sinds het jaar 2000 ben ik in mijn eigen gezin stapsgewijs bezig om andere keuzes te maken in bijvoorbeeld de huishoudelijk inkopen. Ik herinner me levendig dat ik daar zeker in het begin niet teveel ruchtbaarheid aan gaf. Als ik ergens een hekel aan heb is het wel aan mensen die hun mening opdringen aan anderen: “…zus en zo en dáárom zou IEDEREEN dit en dat.”

Bovendien waren er nog geen hippe termen als ‘less waste’ en was ‘minimalisme’ slechts een stroming in de kunst en architectuur. Er bestond slecht het woord ‘consuminderen’ . Wat ik nog steeds een prachtige term vind, maar consuminderen stond vooral symbool voor het eeuwig hergebruiken van theezakjes en je bord schoonlikken in plaats van afwassen. Voor mij niet het type mensen die levenslust uitstraalden, getuige de ietwat stoffige discussies die onder zo’n vroeg-internetse post stond.

Dat ik daar mijn eigen weg in aan het zoeken was, deelde ik dus niet met mensen om me heen. De oplettende visite zou zien dat we losse thee hadden en geen theezakjes, en daar een pot thee mee zetten en geen losse kopjes. Ik heb dat zelf altijd als een luxe ervaren, want ik stond niet meer ‘onder de ban’ van Pickwick-reclames en het sparen van zegeltjes voor een theekop die ik niet eens mooi vond en waar je zelf een gigantisch bedrag aan bij moest dragen. Voor mij stond die pot met theezeef gelijk aan vrijheid.

Zeker drie van mijn zussen dragen het hart op de tong. Ikzelf neem in geschreven toestand wel een standpunt in, maar in gesprekken raak ik snel de draad van mijn keuzes kwijt. Dus als er een kritische vraag kwam, mompelde ik wat over milieu en keuzes en probeerde dan het gesprek om te buigen.

Grappig genoeg kwam één van mijn zussen een aantal jaar geleden op het idee om een ervaring te vragen in plaats van een cadeau op haar verjaardag. Een andere zus zet in op elektrisch rijden en heeft zonnepanelen geplaatst. En weer een andere zus is bezig met het Deense concept ‘Hygge’, waarbij de focus niet ligt op wat je hebt, maar om met wie je dingen beleefd.

Allemaal hebben we een stukje bewustwording te pakken, allemaal vanuit een andere hoek.

Gisteren belde mijn zonnepanelen-zus op. Of ik tips had voor tandpasta zonder plastic verpakking. Mijn dochter was daar namelijk laatst wezen logeren en ze had gezien dat die zeer minimalistisch had gepakt: tandpastatabletten en een shampoobar. Dat had haar getriggerd en ze was bewuster gaan kijken naar de hoeveelheid afval die haar huis verliet.

Wat ik daaruit mee neem, is dat iedereen zo z’n eigen route heeft. En wat ik daarvan aan het leren ben, is dat ik wel iets meer van mezelf mag laten zien. Oja, en dat voorleven helpt.