Uni.verseel
Nijmegen voelt voor mij als rasechte Dordtenaar toch een beetje als derde huis. (Mijn tweede is toch wel Zeeland.) Hoe je er ook naartoe rijdt, ik vind het altijd weer imposant om de stad op te zien rijzen langs het water. Prachtige bruggen ook en ik ben stiekem zelfs fan van het Keizer Karelplein. Voor de niet-kenners onder ons: dat is de Nederlandse versie van die rotonde middenin Parijs waarin iedereen voor zich lijkt te bepalen hoe hij/zij of het naar de desbetreffende uitgang wenst te gaan.
Het gebouw waarin dochter haar studie volgt is vrij nieuw, te zien aan de bouw. Mooi ingericht ook – zeker een instawaardige omgeving. Lucht, ruim, praktisch. Mijn enige referentie aan universiteiten is de uni waar mijn zusje heeft gestudeerd: Leiden. Prachtige locatie, maar wel met metersdikke muren en tamelijk indrukwekkende professoren waar ik liever een beetje afstand van hield.
Nu scheelt het dat ik een beetje ouder ben (en mogelijkerwijs ook wat wijsheden heb opgepikt in de loop van de tijd) en inmiddels wat meer op de hoogte van de onzekerheden die ieder mens heeft. Zélfs de doorstudeerders onder ons zijn maar gewoon mensen. Mensen met een elastieken brein, mensen met een visie, mensen met een hunkering naar kennis en hopelijk ook de implementatie daarvan. Maar niettemin: mens.
Wat ik wel ook mooi vind om te zien is dat de mensen die ik hier zie lopen eindelijk een plekje hebben waar ze passen. Dat zegt wel wat over het onderwijs in Nederland: er is weinig plek voor de ondermoot en weinig plek voor de bovenmoot. En eerlijk gezegd vraag ik me ook af hoe het zit met de middenmoot, omdat onderwijs de neiging heeft om altijd een decade of twee achter te lopen op dat wat de maatschappij nodig heeft.
Ik zou wel eens willen weten hoe we kinderen zelfacceptatie kunnen leren, of ontspanning of een gezonde leerstijl. Hoe we (beter) mee kunnen geven op welke niveaus onze maatschappij draait en hoe we op zoek kunnen naar een manier van leven waarin we genoeg hebben aan één planeet en nog een stukje overhouden voor iedereen die na ons komt.
Of kies voor
Deel dit bericht op:
So there goes that bubble
Huize SIStainable reduceert al jaren het huishoudelijk afval. Huize SIStainable eet voornamelijk plantaardig. Huize SIStainable gaat niet ver op vakantie, gebruikt slechts een kleine auto en deelt het huis met meerdere mensen van buitenaf. Daarom is mevrouw MISStainable tamelijk tevreden met de behaalde resultaten.
Cursor
Zoals alles in het leven heeft ook mijn schrijverij een ritme. In de herfst ben ik helemaal in balans, in de winter ben ik aan het contempleren. En als de dagen beginnen te lengen beginnen de onderwerpen, woorden, beelden op te borrelen en schrijf ik me het ongans.
