So there goes that bubble

We schieten weliswaar boven de gemiddelden uit op het gebied van huisdieren, maar verder ligt onze CO2 voetafdruk gemiddeld flink lager dan de gemiddelde Westerling.

Maar voordat ik nu lui achterover ga hangen en vooral luid ga verkondigen dat we zo goed bezig zijn, kan ik die bubbel wel meteen doorprikken:

OOK MET MIJN CARBON FOODPRINT GAAN WE DE WERELD NIET REDDEN.

Na invulling van de calculator van Wren kwamen we uit op een 21,4 ton CO2. Dat staat in de statistieken heel keurig. Maar deze site laat ook even zien wat dat in de praktijk betekent. Door het verbruik in huize SIStainable laat ik namelijk ongeveer 65 m2 aan zee-ijs smelten. Per jaar!

In de Lage Landen weten we als geen ander dat de stijging van de zeespiegel een direct gevolg is van de opwarming van de aarde. En de opwarming van de aarde is een gevolg van de uitstoot (emissies) van onze maatschappij. Het willen hebben van een grotere auto dan de buren, steeds de nieuwste telefoon, ons vaste stuk vleesch bij de avondmaaltijd.

Dat zee-ijs zien we wel eens voorbijkomen in docu’s, met zo’n diepwarme mannenstem eronder die zegt dat we zelf verantwoordelijk zijn. Ecosystemen in de war. IJsberen in het nauw.

Ik vind het heftig dat ik daar ook verantwoordelijk voor ben. En het zorgt er in ieder geval voor dat ik niet achterover kan leunen, omdat we het ‘beter’ doen dan anderen. So there goes that bubble.

‘Klimaatdepressie’ zou zomaar eens het woord van 2023 kunnen worden. Vind ik best gevaarlijk, omdat je bij een depressie vaak niet veel meer uit handen krijgt. De beste manier om met het grote gevoel van onmacht om te gaan is actie. Doe wat je wél kunt.

Die katten ga ik niet wegdoen. En zonder auto is het ook onmogelijk om mijn reguliere werk te doen. Maar ik kan wel schrijven over de dingen die me wel lukken en zo anderen misschien een klein beetje helpen om ook hun gewoontes eens onder de loep te nemen.