PFAS en de gewone burger

In Chemours werden de afgelopen jaren onder andere stoffen geproduceerd die een waterafstotende werking hebben. Die worden gebruikt om regenjassen waterdicht te maken, maar bijvoorbeeld ook verwerkt in lippenstift en in de laag die op teflonpannen zit. Handig spul.

Voor de ontwikkeling van die stoffen wordt een door de mens samengestelde chemische stof gebruikt: een combinatie van onder andere fluorverbindingen en alkyl. PFAS (meervoud) is een verzamelnaam van allerlei verbindingen met deze grondstoffen als basis (Poly- en Perfluoralkylstoffen – zoek de letters er maar uit).

We leven in een welvarend land, in een rijk werelddeel en op een aarde waar we als mens een heleboel uit proberen te persen. Ik wil wedden dat je thuis een flink aantal artikelen hebt, waarin chemische stoffen zijn verwerkt zonder dat je erbij stil staat. In principe is dat vooruitgang.

Waar het tricky wordt, is dat er ook een onbekende factor is. Als men een nieuwe stof heeft geknutseld, is het niet meteen duidelijk wat dit op lange termijn doet.

Gemeen is het, als dat langzamerhand wel duidelijk wordt en dat dat dan zo lang mogelijk bedekt wordt en vervolgens een juridisch zakdoekje leggen om maar te zorgen dat je ‘m niet bent.

Al met al heeft dit ook met keuzes in duurzaamheid te maken. Regenjassen die regen tegenhouden zijn fijn. Maar soms kan je beter natregenen en wél gewoon de eieren van je kippen eten dan droog edoch bang binnen blijven zitten.