Minimaliseren is een luxe

Ik weet hoe het is om al rekenend door de supermarkt te moeten lopen. Ik weet hoe het voelt om dat ene pak melk dan maar terug te laten zetten, omdat het bedrag op de rekening toch net niet toereikend blijkt. Ik weet waarom de laatste dagen van de maand vaak ‘pannenkoekendagen’ waren (en dat was niet omdat de kids er nu eenmaal dol op zijn).

Daarom waren we zeer bewust met het inkopen. Ik liep alle tweedehands kledingbeurzen af en schraapte zo voor alle kinderen een prima garderobe bij elkaar. Voor de onverwachtse pleegzorgplaatsing lag er voor elke maat een noodpakketje kleding klaar. En het voelde heel goed om te weten dat er altijd een groter paar regenlaarzen in de berging lag, want als een kind een maatje opschoof hoefde ik niet voor het volle pond (zo’n ¼ van het weekgeld) aan uit te geven.

Inmiddels hoeven we ons minder zorgen te maken over geld. Ja, de lockdowns kwamen in mijn werksector (horeca, cateringbedrijf) hard aan. En net als de rest van Nederland hebben we last van de hoge energieprijzen. Laat staan de dagelijkse boodschappen die toch zeker 20% in kosten zijn gestegen. Maar ik ben wel het stadium van het bij elkaar schrapen van (kinder)kleding voorbij.

Het is erg makkelijk om te roepen dat minimalisme de oplossing is en dat iedereen zo min mogelijk zou moeten bezitten. Buiten het feit dat je dat volgens mij niet op moet leggen aan anderen, is het minimaliseren een stap in vertrouwen dat je voldoende hebt. Als je portemonnee je er iedere dag aan herinnert dat je niet alles kan – spaar dan gerust die serie regenlaarzen bij elkaar. Loop kledingbeurzen af, sla in als er aanbiedingen zijn.

Ja, dan heb je misschien meer spullen in huis dan de gemiddelde instawaardige minimalist. Boeien. Je loopt je eigen route. Dan ben je niet minimalistisch bezig, maar wel superduurzaam en lekker circulair. Ook van die termen waar de maatschappij mooier van wordt.

En wie weet – kom je op die beurs nog wel regenlaarzen tegen die ooit bij mij in de kast stonden. ; )