Earth Overshoot Day
Feitelijk hebben we met onze hand in de snoeppot zitten graaien en is er nu niks meer van over. Leeg. Op. Bodem.
Niet dat we nu stoppen met eten. Nee, we graaien lekker door, maar dan in de snoeppot van een ander (lees: werelddeel dat minder verbruikt). En als dat op is, gaan we automatisch over op stelen. Uit de winkel waar de snoep vandaan komt (lees: de wereld). Want stoppen met snoepen? Dat is geen optie.
Earth Overshoot Day geeft een pijnlijk inzicht in onze hebberigheid. In ons meer-meer-meer gedrag. In onze kop in het zand, we bestellen nog een biefstuk en laten ome Ali een pakket troep afleveren op onze stoep.
Ja, er zijn bizar grote energieslurpers. Ik kan in mijn eentje echt niet op tegen Tata Steal, tegen Shell, tegen de groots opgezette datacenters die ons land inmiddels sluipenderwijs rijk is.
En ja, Nederland is zich er wel min of meer van bewust. Als het klimaatbeleid inderdaad voortgang gaat krijgen, rekken we de overshootday in 2030 naar ergens in juni. Dat is nog geen 31 december, maar voortgang is voortgang.
En omdat ik graag deel wil zijn van die voortgang, blijf ik bloggen. Blijf ik mezelf bevragen op de keuzes die ik maak. Blijf ik stemmen op partijen die ook verdrietig worden van het leegslurpen van de biocapaciteit. Blijf ik volhouden dat ook kleine veranderingen bijdragen aan een betere wereld.
Wat ga jij doen?
Of kies voor
Deel dit bericht op:
De citroen-factor
When life gives you lemons: oftewel wat je allemaal kunt doen met een citroen.
Postbode Siemen
Altijd als ik start met het dialect van de serie Zaai (insert) praat ik gevoeglijk een half uur door met de slepende ‘el’ van postbode Siemen. En het kost me daarna geheid moeite om weer gezellig te Algemeen Beschaafd Nederlands’en.
