Pas op voor systemen

Tot op de dag van vandaag kan ik spontaan een liedje van die plaat van Elly & Rikkert uitjubelen. De man kijkt dan verstoord op van zijn standaard bankhanghouding, schud zijn waardig grijze hoofd en verdiept zich weer in zijn boek. En ik dans in de keuken op mijn eigen herinneringen.

Halverwege het sprookje komt er met een griezelige stem opgezegd mantra voorbij: ‘…Pas op voor systemen! Ze zullen je grijpen, ze zullen je nemen, ze zullen je knijpen. Pas op voor systemen, ze zullen je vangen, ze zullen je pakken, ze zullen je hangen. Pas op voor systemen systemen systemen…’ Ik was dol op dat stukje en als invoelende persoonlijkheid had ik heus wel door dat dat een kritische noot richting de samenleving was. Je kunt je als mens volledig kwijtraken in systemen. Het gezegde ‘van het kastje naar de muur’ is er niet voor niks.

Toch ben ik wel fan van systemen. Niet als uitgangspunt overigens, daar raak je het doel . Maar als hulpmiddel. Ik gebruik systemen om het aantal keuzemomenten op een dag te verminderen:

• systeem van de capsule wardrobe, waardoor ik ’s morgens niet een half uur hoef je wikken en wegen wat ik aantrek
• systeem van vooruit geplande maaltijden en receptloos koken, waardoor ik mijn huishoudelijke inkopen volgens een uitgekiend schema kan doen
• systeem voor planning door middel van mijn bulletjournal, waardoor ik overzicht houd en meteen leer om lege ruimte voor mijzelf te nemen

Het zijn geen grote systemen. En ze zijn er alleen in dienst van mijzelf en ons gezin. En dat is denk ik het verschil met de systemen waarover gesproken werd in de jaren 60: het los worstelen van ZoMoetHet’s en HetHoortNouEenmaalZo’s. Dat zijn namelijk bij uitstek systemen die je de adem benemen.

Voor de zekerheid geef ik nog even mee, dat er volgens het sprookje wel een oplossing is voor de systemen, namelijk: maak muziek. Dans, zing, speel je vrij! Dat is wat mij betreft een advies dat nog steeds relevant is.