One page a day…

Het is niet zo moeilijk om een nieuwe gewoonte aan te leren. Gemiddeld na 66 dagen is een nieuwe keuze zo ingesleten, dat je er over het algemeen niet meer over hoeft na te denken. Zeker als je de nieuwe gewoonte koppelt aan iets dat je toch al dagelijks doet.

Zo zijn wij als gezin SIStainable een jaar of vijf geleden begonnen met het op tafel zetten van water en wat glazen bij de avondmaaltijd. Hoewel we vaste momenten hebben om te drinken, is het met een gezin waarbij de meesten een eigen daginvulling hebben toch lastig om aan de aangeraden 2 liter vocht te komen. Met een glas naast je bord, drink je ongedacht toch een halve liter ‘simpel’ water. Kleine aanpassing, mooie gewoonte.

Voeding is lekker tastbaar. Die appel, die zie je. Dat water, dat zie je.

Minder zichtbaar is hoe je je brein vult. Als je bent wat je eet, wat wel eens wordt beweerd, dan geldt dat ook voor je hersens. Waar vul je ze mee?

Ik zit er vast niet erg veel naast als ik aanneem dat je een redelijk gedeelte van je (vrije) tijd op social media zit te scrollen. Punt daarvan is, dat dat gemaakt is als een vortex waar je achter elkaar ingezogen wordt en semi-gesust. Je hebt, ondanks dat je de illusie kan hebben van wel, nauwelijks invloed op wat je voorgeschoteld wordt.

Stel je nou voor dat je iedere dag 10 minuten gaat zitten. Met een boek. Dat je zelf uit de bibliotheek hebt gehaald. Je kiest een vaste tijd: bijvoorbeeld in de ochtend met je kopje koffie, in de avond na het journaal of nadat je je tanden hebt gepoetst en in bed bent gekropen.

In 10 minuten lees je grofweg 10 pagina’s. Een gemiddeld boek beslaat 250 pagina’s, dus na 25 dagen 10 minuten lezen heb je een boek uit. Als je met deze gewoonte begint op je 40^ste heb je op je 80^ste een whopping 584 boeken kunnen lezen.

Nu de hamvraag: wil je je brein voeren met datgene wat een algoritme je voorschotelt of denk je dat je de komende 66 dagen een nieuwe gewoonte aan wil leren en jezelf wil voeden met boekenwijsheden?