Cursor
De zomer is mijn lastigste seizoen. Ik weet dat de meesten helemaal opleven in die periode, maar ik kan mezelf maar moeilijk afsluiten voor alle prikkels uit dat jaargetijde. Vooral het geluid dat gepaart gaat met alle open ramen en deuren kost me bakken energie. Lang leve oordopjes.
In die periode zit ik vaak voor de laptop te staren naar een knipperende cursor in de hoop dat mijn brein ergens nog een geordende gedachte op papier kan slingeren. En als dat niet lukt, gaat mijn strenge zelf maar weer eens foeteren op dat gekke brein van me dat niet wil werken in de periode dat de Nederlandse mensheid over het algemeen juist het meest levensgezind is.
Het is me wel vaker opgevallen dat er periodes zijn waarin sommige dingen ineens vloeiend gaan, waar ze voorheen maar stroperig van mijn to do-lijstje afgevinkt konden worden. De afgelopen periode ben ik me daar verder op gaan focussen en zag wel wat overeenkomsten met het ritme van de vrouwelijke cyclus (mannen hebben trouwens ook een cyclus, maar deze is minder pregnant aanwezig) en het ritme van de dag. In de ochtend ben ik het liefst met mijn brein bezig, in de middag meer praktisch met mijn handen.
Ieder jaar geef ik mezelf een cursus cadeau om me uit te dagen. Groei komt namelijk niet vanzelf mensjes. ; ) Op insta kwam ik Work.Your.Cycle tegen. De vrouw achter dit account heeft zich verder verdiept in bovenstaande materie en in het kader van zelfontwikkeling heb ik haar onlinecursus aangeschaft.
Ik heb de cursus nog niet afgerond, maar weet inmiddels wel dat die knipperende cursor niet betekent dat ik niet kan schrijven. Alles heeft een eigen tijd, Prediker zei het al. Wijze vent was dat. Al denk ik dat hij zich indertijd niet liet afgeleiden door die vragende cursor. Mogelijkerwijs ook omdat dat toen nog niet bestond.

Of kies voor
Deel dit bericht op:

De citroen-factor
When life gives you lemons: oftewel wat je allemaal kunt doen met een citroen.

Postbode Siemen
Altijd als ik start met het dialect van de serie Zaai (insert) praat ik gevoeglijk een half uur door met de slepende ‘el’ van postbode Siemen. En het kost me daarna geheid moeite om weer gezellig te Algemeen Beschaafd Nederlands’en.