Regenlaarsjes

Omdat we als pleeggezin ook open stonden voor crisisplaatsingen, had ik bovendien uit voorzorg in iedere maat een setje kleding klaarliggen. Soms worden kinderen in zo’n korte periode overgeplaatst dat er buiten het kind zelf op z’n hoogst een jas, tandenborstel en knuffel mee komt. Dus ik had ondergoed en sokken voor twee dagen en een bij elkaar passend setje met broek, t-shirt en vest of trui. En dat voor zowel jongens als meisjes. Zo konden we de eerste twee dagen rustiger van start gaan en hoefden we niet stante pede naar de kledingwinkels te vliegen.

Het heeft heeeeel lang geduurd voordat ik die crisispakketjes een beetje los kon laten. Het kreeg voor mij namelijk veel meer lading dan alleen goed voorbereid zijn. Toen ik in de uitverkoopbak bij de HEMA triomfantelijk een paar gele regenlaarsjes omhoog hengelde en bedacht dat ik maar bofte, landde het kwartje. Ik had namelijk met die pakketjes inmiddels het idee aangenomen dat ik alles onder controle had, wantikhadimmerskledingopvoorraad. Er zat angst onder mijn goed voorbereide aankopen, angst om tekort te komen.

Thuisgekomen heb ik alle regenlaarsjes op een rij gezet. Daaruit kon ik het volgende deduceren:

• Ik houd blijkbaar van gele regenlaarsjes, want die kwamen het meest voor
• Zeventien paar regenlaarzen is echt teveel voor zes inwonende kinderen
• De Hema heeft door mijn hysterische geprep een topjaar gehad
  
  

Langzaamaan ben ik gaan minimaliseren en ben ik me aan het trainen in het loslaten. Het loslaten van het idee dat ik alles op orde moet hebben.

Kinderen hebben vooral een warm welkom nodig. Regenlaarsjes zijn optioneel.