Broodzak

Inmiddels is zelfs één van mijn zussen bezig met minder plastic. Ze appt af en toe haar wedervaren en omdat ik in al die jaren blijkbaar toch ervaring heb opgebouwd vraagt ze ook wel eens informatie.

Op haar vraag of het een goede zet van haar was om ecopods te kopen (een soort schoonmaakcapsule die in water op laat lossen om daar schoonmaakspray van te maken), reageerde ik een paar stappen te snel door te vragen ‘wat er dan wel niet’ in die capsule zat.

Pas later bedacht ik me dat ik dat wel erg kort door de bocht was. Nou is ze zelf lekker recht door zee en had ze geen last van mijn doorzagerij – ze kent me ook langer dan vandaag. 😉 Sterker nog: ze kent me al haar hele leven want ik ben de grootzus van het gezin.

Hieronder het monoloog dat ik haar appte om uit te leggen hoe mijn denkproces verloopt tijdens het verzinnen van een systeem dat beter bij mijn waarden past:

            Volgens mij pak ik het meestal zo aan (en ik neem even brood als voorbeeld):
1) ik koop standaard brood met een plastic zakje
2) iemand zegt wat over het plastic zakje en ik ga nadenken wat eigenlijk een goed alternatief is
3) brood zonder plastic kopen en in iets herbruikbaars stoppen lijkt al een mooie stap verder, maar ik kan nu niet meer stoppen met nadenken over andere verbeterpunten
4) ik ga online zoeken naar de impact van de broodindustrie, ingrediënten van brood, de afvalverwerking nadat het plastic is weggegooid en de milieu-impact van katoenen zakjes
5) ik leen een boek bij de bieb over afvalcentrales, schone kernenergie, zelf brood bakken én een boek over zelfvoorzienend leven (want dat staat ernaast)
6) ik ga zelf op zoek naar enkelvoudige ingrediënten (want minder bewerkt voedsel is veiliger, voedender en heeft een kleinere foodprint) en onderzoek meteen welke lokale leveranciers er te vinden zijn
7) ik ga experimenteren met eigen zuurdesemstarters, rats tussendoor van een oud dekbedhoes 12 katoenen broodzakken in elkaar en lees alles wat los en vast zit over rijzen, doorslaan, de werking van soda en gist en alle soorten granen (en ik pik meteen wat info over glutenallergie mee)
8) no way dat ik aan een broodbakmachine ga, want ik wil geen extra apparaten in huis halen. Bakken doe je met de hand, retoriekt mijn puristische inslag. De eerste baksels zijn een feest om te maken, het huis ruikt heerlijk en de broodjes gaan er goed in
9) ik neem me voor om iedere week 6 broden te bakken en meteen te leren hoe ik bladerdeeg kan maken voor eigen croissantjes
10) dat houd ik vier weken vol en dan begin ik het wel veel werk te vinden (dat heeft vaak ook te maken met het feit dat ik inmiddels een ander te versimpelen onderdeel heb gevonden dat mijn interesse heeft)
11) uiteindelijk haal ik bij de een niet nader te noemen Duitse supermarkt biologisch brood dat je onverpakt kunt kopen en naar believen in dikke of dunne plakken kunt laten zagen, gebruik ik daar de broodzakken voor die ik in elkaar heb genaaid en bak ik alleen als ik er zelf zin in heb
           
Ik kan in mijn proces niet alle tussenstappen over slaan, zo werkt mijn brein nou eenmaal. Toch voelt het toch vaak alsof ik gefaald. Want ik bak tenslotte niet alles meer zelf.
Maar ik vergeet dan dus wel dat ik tussendoor een stapel aan nieuwe dingen geleerd heb. En dat ik waarachtig een oplossing heb voor het eerste probleem wat ik tegen kwam (de plastic broodzakken) plus dat het bio-brood dat we nu kopen echt een flinke slag beter en vullender is dan het standaard brood bij de buurtsuper.

Wat ik eigenlijk wou zeggen is dat het best de moeite waard kan zijn om te zoeken naar je manier van leren. En dat het zeker de moeite waard is om te delen waar je mee bezig bent, want dat zusje van mij is inmiddels helemaal into de less-waste bewustwording en dat vind ik dan weer super!